"ЛАА"

энэ шүлгийг хайртай сэтгүүл дээрээсээ уншсан юм. уг нь нилээн дээхний дугаар л даа харин саяхан сэтгүүлээ ахиад эргүүлж суусан чинь энэ доорх шүлгийг олоод, шүлэг гэж энэ дууны үг юм шиг байна лээ хайсан дууг нь олоогүй л байна. 80аад оны том хамтлагуудын нэг "Мөнгөн харандаа" хамтлагын Сэлэнгэ гэдэг эмэгтэйн тухай хөрөг нийтлэлийг ахиад уншсан чинь өмнө нь уншиж байснаасаа илүү хүлээж авлаа ч гэдэг юм уу бүү мэд ямар ч л байсан ахиж уншсан нь ч болсон энэ сайхан шүлгийг мартах байж. тэр эмэгтэйг мундаг л гэж тодорхойлох юм билээ. эмэгтэй хүн зөөлөн хирнээ цаг хугацааны аяст хамгийн ганхашгүй хатуу байж чаддаг юм байнадаа гэдгийг ойлгосон.

"ЛАА"
Наран цонхон цаана бууж
Манан бороон наана сууж
Аяархан, эгэлхэн, бүрэгхэн үдэш
Андын бас амь нэгтнүүдийн тухай
Алсын болоод газрын юмсын тухай
Асгаруулан лаа уйлан шатах юм

Уйлаад байх юм, үгүй ч юм шиг
Уул нь зөв амьдраад ч байгаа юм шиг
Гэхдээ бид хаа нэгтээ
Гэнэт төгөлдөрийнхөө ард суугаад
Лавхан тоосыг тагнаас арчаад
Лаа асаах юм, дахиад л даа

Харин чи хүний төлөө уйлан
Халиран, хуйлран, дөл чинь дуулна
Хайлан нулимсаараа орчлонг төөнөн
Хал хатаар, гал лаваар урсан
Халуун амиа надад зориулдаг чинь
Хамгаас чухал шүү лаа минь
Лаа минь дээ!